OP DE RAND VAN HET BELOOFDE LAND

Wachten, verwachten, uitzien naar, hopen en vertrouwen. Allemaal woorden die we in deze tijd gebruiken. Het draait allemaal om de komst van Jezus Christus: Hij zal Zijn Bruidsgemeente Thuis halen naar het Beloofde Land. Wat een moment zal dat zijn!

In Jozua 3 vinden we ook zo’n moment. Het Joodse volk is neergestreken in Sittim en wacht op het teken om de oversteek te maken naar het Beloofde Land.

Sittim

De plaats waar ze moesten wachten op de oversteek was in de tijd van Mozes een bizarre plek geweest. Er vond ontucht en afgoderij in Sittim plaats en dat deed de toorn van God ontbranden. Hierdoor kwam er een plaag over de Israëlieten en die plaag kostte aan 24.000 van hen het leven. Deze plaag stopte pas toen Pinehas, de kleinzoon van Aäron, in actie kwam. Hij doodde met een speer een Israëlische man en de vrouw waarmee deze man ontucht pleegde. (Numeri 25:1-9).

De naam “Sittim” betekent acacia, of vallei van de acacia’s. Het bijzondere aan acacia’s is dat deze boom doornen heeft. In die plaats moesten dus de Israëlieten wachten op de oversteek. Ook wij wachten in een wereld, die niet de onze is. Een wereld vol doornen en distels, waar Jezus Christus in onze plaats stierf en waar Hij de doornenkroon droeg. Daardoor zijn we hemelburgers geworden en zijn we net als de Israëlieten op doorreis.

Terugblik

Ze moesten daar een aantal dagen wachten en we kunnen ons voorstellen dat ze hebben nagedacht over het verleden. Over de tocht door de woestijn die veertig jaar duurde, denkend aan alles wat ze daar mét God hadden meegemaakt. De voorzienigheid van God, Zijn genade, elke dag weer. Maar er was ook geklaag en gemopper, het terugverlangen naar Egypte. De onzekerheid over wat komen gaat. We weten het niet wat hun gedachten waren, maar wat we wel weten, dat wij ook voor een oversteek staan. De oversteek van het vergankelijke naar het onvergankelijke. Een oversteek naar het onbekende, maar hemelse! Een ultiem moment om terug te blikken, maar ook om dankbaar te zijn.

Dankbaar

Met welke houding staan wij op de rand van het Beloofde Land? Hoe kijken we terug? Kijken we terug naar ons verleden waarin we onthecht waren, we ons onveilig voelden en daardoor gingen mopperen, klagen en zondigen? Kijken we terug naar alle doornen in ons leven, die soms nog zeer doen? Of kijken we vooral naar wat goed is gegaan en kijken we met verlangen en blijde verwachting vooruit? Kijken we naar de toekomst en naar de nabije komst van Jezus Christus, onze Bruidegom?

Je hebt een keuze

Ja, we staan op de rand en hebben een keuze: kijken we achterom of naar wat voor ons ligt? We willen niet terug naar Egypte! We willen niet terug naar de woestijn waar er droogte, klagen, zonde, destructie, veroordeling en pijn was.

Nee, we willen ons focussen op het prachtige, veelbelovende Beloofde Land dat voor ons ligt. Uitzien met vertrouwen en blijde verwachting naar wat komen gaat. Daarbij onze ogen gericht op Jezus Christus, Die Zijn leven gaf als ultiem offer voor jou en mij! Op Hem, onze Bruidegom die Zijn Bruid komt ophalen.

Ja, er mag een diep en een intens teder verlangen groeien naar onze Geliefde die ook zo naar ons verlangt. Maak vandaag je keuze. Zie je het Beloofde Land? En zie je hoe vruchtbaar, goed en paradijselijk het is? Het is het Beloofde Land van melk en honing, het land dat overvloeit van Zijn Goedheid en Liefde! Waar alles in perfecte harmonie zal samen leven. Waar al jouw geluksmomenten aaneengesloten zullen zijn. Wat een feest, wat een genade, wat een onvoorstelbaar heerlijk vooruitzicht! Kies ervoor om vooruit te kijken, dan kom je veilig Thuis.